برجام و منتقدان بی انصاف

آیا توافق هسته ای مغایر منافع ملی است ؟

چه کسانی مخالف برجام هستند ؟

مذاکرات 1+5 با ایران از حدود 13 سال قبل همواره موضوعی سئوال برانگیز در روابط بین الملل با ایران بوده است و بارها ازخود پرسیده ایم که چرا ایران باید همواره محل منازعه و بحث در کشورهای پیشرفته باشد و دعوای بین ایران و 1+5  اینقدر طولانی شده و دوام بیاورد که همواره این منازعه در صدر اخبار جهانی با شد و نگاه دولت های مختلف نیز بر سر این موضوع متغیر و نزاع بین المللی با ایران نیز هر روز پیچیده تر و پررنگ ترشود و این کشورها ، ایران را به عنوان کشوری نااهل در جهان بشناسند و یا معرفی نمایند و همواره اتهام های از جمله ایران هراسی و ایران گریزی مطرح باشد و سران کشورها برای هر نوع تعامل با ایران محتاطانه عمل نمایند تا بتوانند منافع جهانی خود را در رابطه با سایر کشورها نیز حفظ نمایند و یا اینکه با ایران قایم موشک بازی داشته باشند و در تعامل با ایران از روشهای پنهان تجاری استفاده کنند و ایران نیز همواره خسارت های بسیار فراوانی را در خصوص همین تعاملات مخفی بپردازد و حتی نتواند ارز حاصل از صادرات نفتی ، تولیدی و صنعتی خود را به ایران باز گرداند .

به راستی که اگر انسان چند صباحی بد خوابی و یا بی خوابی داشته باشد و لذت یک خواب شیرین را هم از یاد ببرد نباید به او خواب شیرین وآرامی را یاد آور شد ؟ این حال و روز حداقل حدود 13 سال گذشته در ایران بوده است که همواره مسئولان ایران و تجار و بازرگانان و تولید کنندگان را درگیر خود داشته و با التهاب ها و ناامید سازی ، آرامش را از اجرائیات آنها و تصمیم سازی های کشور گرفته و ملت شریف ایران را نیز بر سر دوراهی قرار داده که نمی دانسته است غرور ملی را بچسبد یا منافع معنوی و مادی ملی را ، که کم از غرور ملی هم نیست ، غرور ملی نیمه بیشترش ساختگی  و کله شقی است اما منافع ملی نیمه بیشترش صلاح  مملکت و آرامش و امنیت اقتصادی و روانی جامعه است و جهان و ایران به این آرامش نیا ز دارد .

لذا در نگاه کلی در مملکت داری ، باید بیش از آنکه تهدید در میان باشد از طوفان های و امواج مخرب جلوگیری شود تا امنیت روانی جامعه و امنیت جانی (بهداشتی ) و امنیت اقتصادی جامعه تامین گردد ،ما اگر در 12 یا 13 سال گذشته بیشتر از زبان تشر استفاده کرده ایم ،در 2 سال اخیر حداقل توانسته ایم با زبان مفاهمه و زبان کارشناسی مذاکره کنیم ومنطق و استدلال های خودمان را بروز بدهیم و با زبان بین المللی ، حقوق اساسی خود را مطرح کنیم وفهم دقیق کلمات را نیز در محاوره های هم زبانی مبادله نمائیم و هم ،حرف خود را بفهمیم و هم ،حرف طرف های مقابل را ، حتی ما بهترین تجزیه و تحلیل ها ی کارشناسی را در رابطه با حقوق هسته ای ملت ایران با زبان خطاب و عتاب بیان کردم و حتی با زبان منطقی و روشن مجادله لفظی هم داشته ایم که این در نوع خود، در مذاکرات رودر رو یک موفقیت بزرگ هم بوده است اما اگر این زبان مفاهمه و منطق نبود و این توانمندی کارشناسان خبره تیم انرژی هسته این نبود ، بوسه به پیغام کاری را از پیش نمی برد و پاسخ ادعاهای 1+5 نمی توانست با زبان نیزه و شمشیر و بلکه تهدید و تهمت  داده شود، در کار تیم هسته ای ، مذاکرات دو سال گذشته به گونه ای پیش رفت که همواره کارشناسان ما پیروزمندانه از جلسات بیرو می آمدند و مسیر موفقیت را روشن تر و آشکار ترمی دیدند و اینها جای سپاس و قدردانی دارد و زحمات ارزشمند تیم کارشناسی را نباید امروزه نادیده بگیریم و فقط اینگونه تحلیل کنیم که جهان یا 1+5 به ارتباط با ایران نیاز داشته است !، باید بپذیریم آنهایی که سعی دارند این موفقیت بزرگ را کم رنگ جلوه دهند و هراز چند گاهی در اطراف آن عذر و بهانه هایی درست کنند و شیرینی حل این مسئله بزرگ را که سالها برای آن خسارت تحمل کرده ایم را به کام مردم تلخ نمایند و یا از شیرینی آن بکاهند و برگ برنده را بر این دولت نپسندند و برآن ایراد و اشکال بگیرند خیلی بی انصاف هستند و مصداق همان فرمایش مقام معظم رهبری هستند که به این مضمون فرمودند کسی که از دور به پرش یک شناگر از روی سکوی پرش ایراد و اشکال می گیرد ، آیا خود او وقتی بالای سکوی پرش برود بهتر عمل می کند و بهترمی پرد داخل استخر!؟.

اینها گویی از یاد برده اند که در سالهای گذشته روابط ایران با هرکشوری که امروز برقرارمی شد فردا قطع می گردید و کمتر روابطی بود که پایدار می ماند و اگرهم روابطی پایدارمی ماند پشت آن سر ریز شدن سرمایه های کشور ما به کشور مقابل بود که بازگشتی هم به میهن نداشت و ضرر های میلیاردی نصیب ایران می گردید و حتی مبادلات پولی درازاء صادرات و واردات نتیجه نمی داد و یا اینکه سالهای سال مسئولان و مدیران کشور را درگیر موضوع داشت ، پول های بلوکه شده ایران در سایر کشورها بلاتکلیف بود و در روابط بین الملل ، همیشه تلاشهای دولت ایران در امور سازندگی کشور و رفع مایحتاج عمومی خنثی می شد ، ولی امروز با رفع تحریم ها و آشتی  کشورهای صنعتی با ایران ، حداقل سرمایه و منافع ملی در معرض خطر وتعطیلی و تلف شدن قرار نمی گیرد و نخواهد گرفت و تکلیف نیز بر بازرگانان و نیز سیاستمداران روشن خواهد بود و در یک کلام ، امروزایران در یک عرصه پیروزمندانه ای قرار دارد که تمام دنیا به آن معترفند و مقامات خارجی و وزرای اقتصادی ، برای مذاکره با ایران و برقراری ارتباط های بازرگانی و غیره آماده اند و استقبال کم نظیری دارند، از سوی دیگر پذیرش غنی سازی در بحث انرژی هسته ای توسط ایران از سوی دول جهان و از جمله 1+5 چیز کم ارزش و کم اهمیتی نیست چه اینکه می دانیم در 12 سال گذشته برای قبولاندن این حق زحمت فراوان کشیده شده است و طی این مدت و بلکه بیشترازاین مدت ، کشورهای مختلف با ایران از سر دشمنی درمی آمدند و روابط را با ایران شیرن و مفید نمی دانستند و کم کاری با ایران و قطح رابطه را مفید تر و بی درد سرتر تشخیص می دادند و این انزوایی که برای ایران حاصل شده بود سراسربرای کشورما خسارت و برای ملت شریف ایران موجب ناراحتی و نگرانی و دل مشغولی بوده است چه اینکه امروزه در دنیا وابستگی کشورها به یک دیگرو داشتن رابطه بین آنان اجتناب ناپذیراست، ولی امروزه می بینیم که پس از توافق ، کشورهای که تاکنون به چشم دشمن به ایران نگاه می کردند و ایران هراسی را در ذهن خود داشتند و یا در ارتباط با ایران دچار نگرانی می شدند امروزه از سر دوستی و برقراری مناسبات حسنه درمی آیند و با امید به آینده ، سعی در برقراری ارتباط های مختلف فرهنگی ، سیاسی ، تجاری ، اقتصادی و بازرگانی با ایران دارند .

البته مراقبت ودشمن شناسی به طبع فرمایشات مقام معظم رهبری همیشه بر مومنان و مسلمانان واجب است و چه بسا در زمینه های ارتباطات ، باید بیش از گذشته هواس ها جمع باشد تا ازارتباطات بین المللی زیانی متوجه  کشور نشود چه اینکه مشهور است برخی از دشمنان گاهی از سردوستی وارد می شوند تا به وقت خودش ضربه نهایی را وارد سازند ، اما اینجا صحبت از یک شخص و یک مجموعه کوچک نیست بلکه صحبت از یک کشوراست که باید آبرومندانه و عزت مندانه فرهنگ غنی و اقتصاد پویای خود را توسعه دهد و بتواند قوه جاذبه در امور بین الملل داشته باشد و قوه دافعه را هرچه بیشتر بر طرف سازد .

لذا امید واریم کسانی که درامرموفقیت هسته ای بدست آمده ، بی انصافی و ناسپاسی پیشه خود ساخته اند و می خواهند کینه های شتری خود را به نوعی بروز دهند و یا با اشکال گیری به توافق هسته ای منافع حزبی وجناحی خود را درامان نگاه دارند و راه خود را نیز از توده فهیم جامعه جدا سازند،بدانند که اگرتوافق هسته ای هیچ چیز نداشته باشد علاوه بر دهها دستاورد بزرگ و کوچک ، لااقل به رفع تخاصم کشورهای صنعتی با ایران انجامیده است و رفع تحریم ها صورت می گیرد و تحریم دیگری بر قرارنمی شود، و قبول پرتکل الحاقی از سوی ایران یهانه ای به دست 1+5 نمی دهد و همچنین غنی سازی اورانیم و استفاده از انرژی هسته ای درایران مورد قبول جامعه جهانی قرار گرفته است و خصومت های آشکارو پنهان سایر کشورها با ایران نیزرفع گردیده است و می بینیم که اخبار جهانی در رسانه ها حاکی از آن است که دول خارجی برای برقراری ارتباط سازنده با ایران صف می کشند و به مذاکره با ایران رو می آورند.

به هر حال می دانیم که مخالفان ویا همان نقادان و ایراد گیران به بحث مذاکرات و نتایج توافق هسته ای درایران همواره آب سرد روی تلاش ها و عرق ریزی های تیم هسته ای می ریزند و می خواهند خود را فهیم ترو کارشناس ترجلوه دهند اما بدانند که هم ناسپاسی  و بی انصافی می کنند و هم اینکه شاید دولت و تیم مذاکراه را مجبور سازند تا زبان بگشایند و مضرات عدم توافق در12تا 20 سال گذشته را به آماردرآورند ، آن وقت معلوم می شود که چه کسانی و با چه طرز فکرهایی به منافع و سرمایه های این کشور خسارت زده اند و بنیان های اقتصادی کشور را نابود ساخته اند و ارزش ریال را درمقابل ارزهای خارجی بی مقدارساخته اند که الآن حتی ، بازگشت پذیری آن نیز (کاهش نرخ دلار و سایر ارزهای خارجی در مقابل ریال ) خسارت آورو زیان بخش است .