سوء مدیریت ، باب خوبی در دستگاه قضا

 رسیدگی به سوءمدیریت، باب خوبی دردستگاه قضا

ابراهیم ناظمی روزنامه نگار:

شماره ۳۳۰

رسیدگی به سوءمدیریت، باب خوبی دردستگاه قضاست که می تواند بسیار مفید باشد اما نه برخواسته ازیک تفکر جناحی و حکومتی، بلکه باید بربستر تخصص اجرایی و تفکر و مشورت جمعی، مشورت مدنی ، حقوقی و قضایی مستقل باشد.

پرونده محکومیت ولی الله سیف و احمد عراقچی با عنوان سوء مدیریت امری پسندیده و حائزاهمیت است اما این رویه نباید مختص برخی افراد با شائبه سیاسی و یا جناحی باشد،که اگر در رقابت های سیاسی این احکام صادر شود و برخی زیر تیغ باشند و برخی آسوده خاطر، ناپسند است.

در آشفته بازاراقتصادی کشور و حتی سیاسی، چنین افرادی فراوان هستند که اگر پرونده‌ آنان به جریان افتد سوء مدیریت ها آشکارتر و افزونترمی شود و درراهبرد سیاسی البته سوء مدیریت ها فراگیرتراست.

پرونده ولی الله سیف و احمد عراقچی نیزکه درراستای کنترل بازار ارز، مسئولیت داشته‌اند و برخلاف اصل وظیفه، دلار و یورو خارج از شبکه تنظیمی بازار عرضه کردند محاکمه و مجازات آنان ضروری است و اینگونه پرونده‌ها باید ازاولویت رسیدگی هم برخوردار باشد والبته متخصصان امرهمه جوانب پرونده را بررسی وتحلیل نمایند تا نتیجه پرونده عبرت آموز گردد نه اینکه بعداً برخورد قضائی شائبه سیاسی به خود بگیرد و مقصراصلی ، نظام تلقی گردد.

دراین مسائل البته دفاعیات متهمان نیز حائزاهمیت است، درهرحال جامعه ما در ابعاد سیاسی و اقتصادی وامنیتی متخلفانی داشته و دارد که برخی آزاد می چرخندو به جای بازداشتگاه درهتل توریست زندگی می‌کنند و برخی نیز سرشان به باد رفته است.

درهمین رابطه دربعد اقتصادی وحید مظلومین و همدستش را داشتیم که به جرم خرید سکه ی سه و نیم میلیون تومانی در بازار اعدام شدند درحالی که بابک زنجانی هنوزپرونده اش به سرانجام نرسیده است.

البته برای او و یا هیچ کس دیگراعدام پیشنهاد نمی‌شود بلکه از منظر نویسنده اعدام غلط محض دررسیدگی قضایی است.

در بعد سیاسی و امنیتی، ما روح الله زم را داریم که درمقطعی با ظهور فضای مجازی کارخود را آغارکرد وچون در ابتدا راه بود، برخی ازخبرها به قبای برخی از سیاسیون برخورد کرد، تا اینکه تجمیع کینه ها سرنوشت او را به اعدام منتهی نمود.

دربعد امنیتی ونیزاجتماعی عده ای به جرم حمل مواد مخدر طی ۴۰ سال گذشته اعدام شدند که شاید بهتر بود سوء مدیریت ها جای خود را به تدبیر عالمانه میداد تا خانواده های آنان داغدار، یتیم و بی سرپرست نمی‌شدند. 

بنابراین پرونده‌های قضایی هرجور که پیش برود نباید در نهایت پشیمانی به دنبال آورد و طبیعی است که اگر رای قضایی نتواند افکارعمومی را اقناع کند به اصل دستگاه قضائیه و اعتبار آن لطمه خواهد زد.

در پرونده نوید افکاری نیزکه به طور ضرب الاجلی اعدام شد افکار عمومی قضاوت متفاوتی داشت و از منظر برخی حقوقدانان ،این واقعه مقبول نیفتاد.

به هر روی تعجیل در تصمیمات قضایی و دوری از ضوابط اخلاقی، قانونی و حقوقی در پرونده هایی ازاین دست امری ناپسند است ، وبه ویژه اگر رای ها تحت تاثیر رقابت ها و تعصبات سیاسی باشد ناپسندتر است.

کشتار ، کشتار و کشتار

کشتار،کشتار،کشتار

ابراهیم ناظمی روزنامه نگار
شماره ۳۲۵
بازهم انفجاروکشتار دسته جمعی در افغانستان. روزهایی درعراق، روزهایی دیگر در لبنان و روزهایی درایران !
انفجاراخیردرمسجد قندوز، با بیش از ۱۲۰ کشته و ۲۰۰ مجروح، چرا چنین کشتارهای دسته جمعی در آمریکا اروپا و آسیای شرقی وقاره آفریقا رخ نمی دهد و یا کمتراتفاق می افتد، چرا فقط باید کشورهای خاورمیانه و کشورهای اسلامی و مکتبی مبتلا به چنین فجایع وحشتناکی برای آدم کشی باشند!؟

می گویند : انفجاردرمسجد قندوز شیعیان در شمال افغانستان با بیش از ۱۲۰ کشته و ۱۷۵ مجروح کارداعش است!؟ کدام داعش ؟ مگر داعش به گفته شهید سلیمانی نابود نشد؟ دوباره داعش از کجا زاییده شد؟ داعش حدود ۳ سال پیش درعراق و سوریه و لبنان فعالیت می‌کرد برای تشکیل دولت عراق و شام اما به گفته جامعه جهانی و شهید سلیمانی قلع و قمع گردید ونابود شد،حالا چطور دوباره متولد کردند!

خودکردگان متعصب دینی هم کیشان خود را میکشند وجنایات خویش را به داعش خود ساخته نسبت می دهند، خُب چه می کنید با داعش ، چرا ریشه آن را که (افراطی گری مذهبی) است نمی خشکانید ؟ ( البته با علم ،اندیشه و تدبیر) آیا این کارها برای پرهیز از تعقیب عوامل واقعی جنایات در افغانستان نیست؟

متعصبان مذهبی که درجهل و گمراهی غوطه ورند خود عامل این جنایات هستند و عمل خود را به داعش نسبت می‌دهند البته این رسم افراطی‌ گری دینی است که می کشند و بعد هم ازعمل خود برائت می‌جویند افراد نامدار، بزرگ،و عالم را غافلگیرانه می کشند و یا می ربایند و بعد هم بدون اینکه سرنخی از خود به جا بگذارند دنیا را درابهام فرو میبرند و به ظاهرمدعی خون‌ خواهی می شوند،اما پرواضح است که این جنایات از دشمنان آشکار ساخته نیست و تنها از همراهان بسیار نزدیک وهم کیش ساخته است، حسینی کارشناس مسائل منطقه در تلویزیون میلی می گوید ازآنجا که امنیت افغانستان را گروه طالبان به عهده گرفته این اتفاقات برای ناامن جلوه دادن افغانستان صورت می‌گیرد !! و آمریکا به دنبال ناامنی درافغانستان است !! و آمریکا ازاین انفجارها و کشتارها نفع می برد !! پس حتما یک آمریکایی جلیقه انفجاری به خود بسته است !! کسانی که ناامنی ها و کشتارهای متعصبان دینی را به گردن آمریکا می‌اندازند درقبال این جنایات باید تا آخر پاسخگو باشد وازعوامل حادثه خون خواهی کنند نه اینکه راه فرار برای قاتلان بسازند.

ایران هم بلافاصله این انفجارو کشتاررا محکوم کرده و خواستار تعقیب عوامل حادثه شده است.
اما می دانیم که به زودی این حادثه مانند دیگرحوادث به فراموشی سپرده خواهد شد.
این انفجارها قلب جامعه جهانی و همه انسانها را به درد می آورد، اما ازآنان کاری ساخته نیست وحریف پیروان افراطی ادیان نمیشوند، وازسوی دیگر برخی از جوامع به اصطلاح دینی نیز با این کشتارها خود را ازعقده های اختلاف فرقه ای تخلیه میکنند و با عملیات انتحاری قصد رفتن به بهشت را دارند !!

آیا تا به حال دیده اید که عوامل چنین جنایاتی ،علنی محاکمه و مجازات شوند و جامعه جهانی و پیروان ادیان از نیات آنها در محاکمات آگاه گردند.

انگار ناف ادیان الهی را به کشتارهای فردی و جمعی بسته اند !!
هفته گذشته نیز انفجاری در مسجد عیدگاه کابل رخ داد و ۸ کشته و ۲۰ مجروح بر جای گذاشت دو هفته پس از استقرار طالبان نیز انفجاردر فرودگاه کابل بیش از ۱۷۰ کشته و۲۰۰ مجروح برجا گذاشت.
در این حال ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان در مصاحبه ای گفته ما داعش را تهدید جدی نمی دانیم ما داعش را خطر نمی دانیم ولی مزاحم می دانیم.
این مواضع نمی تواند جلوی فجایعی از این دست را درجوامع مذهبی بگیرد.علمای اسلام و طلیعه داران مکاتب الهی چه می کند که نمی توانند جوامع انسانی را ازاختلافات و آشوب و قتل های پی درپی و نزاع‌های مذهبی برهانند؟؟ وبر طبل اختلافات نکوبند، در حالی که دائم ادعای سروری بر مردم دارند، پس مجمع جهانی تقریب مذاهب برای چیست ؟؟

ازسوی دیگر، پیروان ادیان کی باید به خود آیند و بفهمند چه بازی هایی ازاین دست در تاریخ چند صد ساله خورده اند و تحریک اوهام و دروغ ها شده اند که همچنان هم درحال تکرار است و راه چاره جز تغییر نگرش به مذهب، و پیروی ازآن نیست.