تابوهای حکومتی

ابراهیم ناظمی روزنامه نگار :
شماره ۴۳۰
وینستون چرچیل نخست وزیر انگلیس در زمان جنگ جهانی دوم جمله ای دارد مبنی بر اینکه 《ما دوست و دشمن دائمی نداریم بلکه منافع ملی دائمی داریم》 این مطلب اگرچه شاید به زعم عده ای مشمول ایراد هم باشد اما در مجموع شامل رفتار های سیاسی همه کشور های جهان میشود به گونه‌ای که تمامی کشور های جهان سیاست ها و مواضعشان بر مبنای منافع ملی‌شان اتخاذ و دنبال میشود.
اما در جوامع شرقی به ویژه کشورهای مذهبی خاورمیانه، متد های حکومتی یک تابوی دیگر هم دارد و آن ادعای خدا محوری و تحکیم عقاید مذهبی است که حاکمان برخاسته از مکاتب عقیدتی تصور می کنند برای قدرت و حاکمیت خود می توانند همه چیز را قربانی کنند حتی منافع ملی را ! حتی استعداد های بشری را، حتی ارزشها عقیدتی و ارزشهای انسانی را، و حتی منابع رو زمینی و زیرزمینی را فدا می کنند تا به زعم خود به نام دین و باور و اعتقادات، بر جوامع مظلوم و عقب مانده و نا اگاه تسلط داشته باشند و همه مقتضیات حکومتی را در اختیار بگیرند، و فاجعه آمیز تر اینکه اینها همه چیز را هم مقدس می خوانند،
همین حکومت ها دائم دشمن سازی و کشته سازی می کنند و عاملی به نام شیطان را دائم مقصر مصیبت ها و کاستی ها و نفاق ها و نزاع هایی که چه بسا خود هم در آنها نقش دارند معرفی می نمایند.